Jan Lambregts, Rabobank’s wereldwijde Head of Financial Markets Research bespreekt de economische voors en tegens van zwakke en sterkte landen in de Eurozone om samen in de Euro te blijven.
"De financiële crisis is niet dood, hij leeft meer dan ooit in de Europese obligatiemarkten waar verschillende landen de grenzen opzoeken als het erom gaat wat marktspelers accepteren. Europese beleidsmakers zullen op termijn hun ondersteunende fondsen moeten vergroten. Dit is een politiek gevoelige stap die op het scherpst zal worden uitgevochten. Met slechts een kleine ruimte voor fouten."
Waarom blijven in de Eurozone?
"Het is niet raar dat sommige mensen openlijk spreken van het afbreken van de Eurozone. Maar hoe realistisch is dit scenario? Het is een listig onderwerp die het beste benaderd kan worden met een simpele vraag. Waarom zouden sterke en zwakke Eurozone-landen op termijn bij elkaar willen blijven? Het Euro project is nu eenmaal doordrongen door politieke wil – een factor die wordt onderschat en moeilijk in cijfers is weer te geven. Ik zal mij beperken tot de economische prikkels."
Grieken zijn niet vreemd van financiële crisis
"Laten we beginnen met de arme landen. Er wordt veelvuldig geroepen om de terugkeer van de Drachme. Deze stemmen beweren dat een depreciatie op grote schaal van de Drachme zal leiden tot een welkome inflatie en een export herstel. Dit is een gevaarlijk idee. Door dit scenario zou Griekenland overblijven met een massale schuld in euro’s die zouden moeten worden betaald met gedeprecieerde Drachmes. Hierdoor zou kapitaalvlucht een zeer reëel risico vormen, die voor chaos zou zorgen binnen de Griekse bankensector. Een export-gedreven economisch herstel is ook eerder onwaarschijnlijk door het ontbreken van een grote Griekse export industrie. Dus de voordelen van een zwakkere munteenheid zijn minimal.
Hoewel een gelimiteerde stijging van inflatie de echte schulden zou verminderen, zou dit ten koste gaan van spaarders. Het is echter naief om te denken dat inflatie beperkt zou zijn in dit scenario. Hyperinflatie en al de gerelateerde effecten daarvan zijn veel waarschijnlijker.
Voorstanders van een Griekenland dat uit de Eurozone treedt vergeten vaak voor het gemak dat de terugkeer van een zwakke Drachme de Griekse rente omhoog zal jagen. Ik hoor u denken: Zijn de Griekse rente standen niet al enorm hoog? Wel, niet voor Griekse normen. Het Griekse 3-maanden geldmarkt rente percentage steeg boven de 120% in Mei 1994. Griekenland is een financiële crisis dus al gewend en heeft duidelijk geen euro nodig voor economische beroering.
Griekenland’s beste optie is om zo veel mogelijk uit de buurt te blijven van het IMF, de ECB en de EU. Steun van welwillende buurlanden gecombineerd met pijnlijke hervormingen en uiteindelijke schuldherstructurering lijkt de beste oplossing voor het land te zijn."
Duitsland
"Dat klinkt fantastisch, maar waarom zouden sterke eurozone landen hieraan mee willen doen? Zou het niet beter zijn voor Duitsland om de vergadertafel te verlaten en de Duitse Mark zijn herintrede te laten doen? Wij denken dat het in het eigenbelang van Duitsland is om in de eurozone te blijven en te helpen met financiële steunprogramma’s.
Duitse banken zijn al hevig blootgesteld aan eurozone grenzenden staatsobligaties. Een gereguleerde verrekening van de schuldencrisis is de minst dure optie voor Duitse belastingbetalers. Bovendien houdt de eurocrisis de euro op een lager punt dan het anders zou zijn. Het is een ontwikkeling waarvan de ultra-efficiënte en competieve Duitse export industrie zeer goed gebruik van kan maken.
Als Duitsers de Mark zouden willen laten terugkeren, dan zou deze veel sterker zijn. In het verleden wilde Duitsland juist zwakkere landen in het europroject betrekken om zodoende een speelveld te creëren. Dit blijft een belangrijk doel. Hoewel dit niet ten koste moet gaan van alles en iedereen, is het een factor waar niet overheen gekeken moet worden.
De Europese crisis is nog niet voorbij. De oplossingen zijn wellicht niet perfect. Hoe dan ook er zijn sterke voordelen voor zowel zwakke als sterke landen om binnen het europroject te blijven om zo hun eigen belangen te dienen."