Private equity bedrijven hebben in 2017 zo’n $500 miljard uitgegeven aan M&A deals. Vanwege de grote hoeveelheden goedkoop kapitaal is de geldberg waar deze bedrijven op zitten inmiddels uitgegroeid naar meer dan $1 biljoen. De situatie van een grote vraag naar private equity diensten, goedkoop kapitaal en veel competitie in de strijd om overname-targets leidt tot gemengde gevoelens.
De afgelopen jaren is er veel kapitaal naar private equity-huizen gevloeid. Institutionele beleggers als pensioenfondsen en verzekeraars kampen met lage rentestanden en proberen via private equity-fondsen meer rendement te behalen met hun beleggingen. De private equity-sector krijgt zodoende erg veel kapitaal als het ware in de schoot geworpen om iets nuttigs mee te doen. Accountants- en advieskantoor Deloitte presenteerde onlangs een rapport over ontwikkelingen rond private equity.
Kort voor het uitbreken van de kredietcrisis (in 2007) zorgden private equity-activiteiten voor een mondiale dealwaarde van bijna $700 miljard. Toen in 2008 de crisis uitbrak tuimelden de uitgaven aan M&A, met 2009 als dieptepunt. De sector richtte zich enige jaren vooral op consolidatie van het bestaande portfolio.
Stapje voor stapje is de waarde van M&A-deals jaarlijks toegenomen, met 2016 als enige uitzondering. Met een totale dealwaarde van ongeveer $460 miljard was 2017 het beste jaar sinds de crisis, een stijging van 28% ten opzichte van 2016. Volgens de onderzoekers zijn private equity-spelers een drijvende kracht achter de toename in M&A-activiteiten, mede om het bestaande portfolio verder uit te breiden.
De hoeveelheid kapitaal die private equity-huizen hebben opgehaald, maar nog niet hebben uitgegeven loopt inmiddels flink op. In het Engels wordt hiervoor de term ‘dry powder’ gebruikt, droog kruit dat nog verschoten kan worden. Maar er moeten wel voldoende overnamedoelen zijn om op te kunnen mikken en juist daar ontbreekt het momenteel aan, of er is teveel competitie om een goede deal te kunnen sluiten. Om toch maar van dat ‘dry powder’ af te komen kan het gaan voorkomen dat bedrijven onverantwoorde risico’s gaan nemen. Deals die normaal gesproken niet gesloten zouden worden, maar vanwege de druk van de enorme hoeveelheid ‘dry powder’ opeens wel.
Investeerders waren in 2017 in het bijzonder geïnteresseerd in de sector Technology, Media & Telecommunication (TMT). Uiteindelijk werd daar bijna $100 miljard aan uitgegeven. TMT wordt vrij kort gevolgd door Consumer Business met zo’n $85 miljard. De top vijf wordt vervolledigd met Real Estate (~$72 miljard), Financial Services (~$61 miljard) en Energy & Resources (~$56 miljard).
De onderzoekers laten optekenen dat de dealwaarde binnen de domeinen Financial Services en Life Sciences & Healthcare op het hoogste niveau waren sinds rampjaar 2008. Dealwaardes binnen Real Estates haalden zelfs een recordniveau sinds 2006, het gevolg van de wereldwijde interesse in vastgoedinvesteringen. Deloitte verwacht verdere groei in Energy & Resources, vooral aangewakkerd door de toenemende vraag naar alternatieve energiebronnen.
Met name in Noord-Amerika nam de M&A-activiteit af na het uitbreken van de crisis. Gedecimeerd is misschien nog een betere omschrijving. Geleidelijk aan is het niveau echter weer gelijk gekomen met dat van Europa. In Azië was sprake van een sterke toename in 2017, na een iets minder 2016. Verder beschrijft het rapport een toename in Amerikaans-Europese kruisbestuiving, waarin Amerikaanse maatschappijen investeren in Europese targets en omgekeerd. Vanuit beide regio’s biedt dit nieuwe mogelijkheden om bestaande portfolio’s uit te breiden.