Voor de gewenste veranderingen in de bankensector is een generatie young professionals met lef nodig en een protestgeneratie met hetzelfde lef om deze groep te omarmen en zich uit te laten dagen. Een blog van Martijn Morren, relatiemanager bij Studelta.
Baas
Je baas “baas” noemen, dat doen we al lang niet meer. Zeker generatie Y, de jongste generatie op de arbeidsmarkt, is daar wars van. Je hebt het natuurlijk over je “leidinggevende”. Lees je theorieën over generatie Y, dan lees je dat deze generatie niet heel veel geeft om hiërarchie.
Onlangs was ik op bezoek bij een grote bank en sprak met een directeur over de nieuwe energie die trainees met zich mee kunnen brengen. Ik schrok van de constatering dat de houdbaarheid hiervan beperkt is: “Trainees leren helaas al heel snel dat zij vooral punten scoren door hun baas na te doen. Die frisse wind is er dus snel af.” Weer dat woord, baas.
Een zorgelijke constatering
Hoe verander je een organisatie, waar zelfs generatie Y zich blijkbaar snel conformeert? Ik las het boek “Ygenwijs” van Aart Bontekoning en Marieke Grondstra. In dit boek lees je hoe generatie Y (geboren na 1985) - zeg: de managers van morgen - aankijkt tegen andere generaties en hoe zij werken. Ook lees je dat de protestgeneratie (geboren voor 1955) - zeg: de managers van vandaag - het bijzonder goed kan vinden met generatie Y. Zo delen zij de wil om te veranderen, om de omgeving op te schudden. En dat komt goed uit: de bancaire sector heeft reparatiewerk te doen aan de klantbeleving en mag niet achterblijven op bedrijven die taken van de bank overnemen.
Hoe zorg je dat deze generaties elkaar vinden en het vliegwiel vormen voor cultuurverandering?
Op banken.nl verschijnt regelmatig een interview met een young professional. Een aantal daarvan is van generatie Y. Op de vraag welke grote veranderingen men de komende 10 jaar verwacht, zijn een betere klantbeleving en inspelen op technologische ontwikkeling de belangrijkste thema’s. Ook las ik dat 10 jaar relatief kort is om grote veranderingen in gang te zetten. Toch geloof ik dat 10 jaar ruim genoeg kan zijn voor een bank om een grote wending te maken en aan de slag gaat met de cultuur. Niet in veranderprogramma’s, maar in het aannemen van de juiste groep mensen. Een van de geïnterviewden zegt bijvoorbeeld over de zoektocht naar nieuwe collega’s: “Hard skills zijn belangrijk, maar ik vraag me ook wel eens af of originaliteit en lef niet even belangrijke factoren zijn.” En daar kan ik me helemaal in vinden.
Volgens mij is dát wat de sector nodig heeft: een generatie young professionals met lef en een protestgeneratie met hetzelfde lef om deze groep te omarmen en zich uit te laten dagen. Zo geven zij het goede voorbeeld aan de grootste groep werknemers: die van de tussenliggende generaties. En dat gaat de klant merken!