De huidige invulling van toezicht door de AFM en DNB remt het doorvoeren van fundamentele nieuwe bedrijfsmodellen in de financiële sector. Het regime, ingestoken vanuit een basishouding van wantrouwen, zorgt er op termijn voor dat het hele systeem vastloopt en dat is funest voor Nederland als handelsnatie. Dit stelt Petrosjan Damen, consultant Strategic Sourcing bij Kirkman Company en promotieonderzoeker aan Nyenrode Business Universiteit.
Financiële instellingen, zoals banken en verzekeringsmaatschappijen, staren zich noodgedwongen blind op de vele regels van de toezichthouders. De nadruk op regelgeving heeft een verlammend effect op het innovatief vermogen van de sector. Het belemmert financiële dienstverleners om na te denken over wezenlijke veranderingen.
Elke ruimte om flexibel in te spelen op marktveranderingen verdwijnt. Starre en risicomijdende organisaties ontstaan, die vooral bezig zijn met het opvolgen van regels. Terwijl bedrijven moeten stoppen met het sturen op het foutloos functioneren en juist foute keuzes moeten belonen om ervan te leren. Financiële instellingen moeten het eigen geweten leidend laten zijn. De sturing moet komen door sociale controle vanuit de sector zelf.
Om de conservatieve sector open te breken, is het daarom noodzakelijk om de toezichthoudende rol van de AFM en de DNB af te schaffen. Deze controlemechanismen zijn geënt op wantrouwen en hebben een averechtse werking voor succesvolle samenwerkingsrelaties en meer transparantie in de sector. Om het functioneren van de sector te verbeteren zijn openheid en vertrouwen, als smeerolie voor het systeem, onmisbaar. Door het beperken van het aantal regels en deze te richten op doelstellingen in plaats van op middelen, krijgt de financiële sector de gelegenheid om zich te richten op de zaken waar het echt om gaat: duurzame toegevoegde waarde creëren voor haar klanten. Om innovatie van de grond te krijgen zijn nieuwe bedrijfsmodellen nodig, waarbij onderlinge samenwerking tussen de financiële instellingen centraal staat. Financieel dienstverleners moeten de nadruk verleggen van productinnovatie naar sociale innovatie met andere partijen. Alleen met een wezenlijk andere kijk op samenwerking krijgt de sector haar sterke internationale positie van voor de crisis terug.