Grote beursgenoteerde ondernemingen zijn in veel gevallen vaag over hoe ze in 2050 net zero gaan bereiken. Dit concludeert de Autoriteit Financiële Markten (AFM) in het rapport ‘Transparante netzerodoelstellingen vragen om lef’ dat eerder deze maand is gepubliceerd.
Met ingang van 1 januari van dit jaar is de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) van kracht. De richtlijn verplicht grote beursgenoteerde bedrijven inzicht te bieden in de eigen route naar klimaatneutraliteit. Deze regels omvatten zaken als milieubescherming, sociale betrokkenheid, personeelsbeleid en of ze zich houden aan ethische normen.
De AFM onderzocht de rapportages van 27 ondernemingen. Het onderzoek gaat in op de kwaliteit van de door de ondernemingen gecommuniceerde data. De uitdaging van het voldoen aan de CSRD zit namelijk niet alleen in het verduurzamen van de bedrijfsvoering, maar ook grotendeels in het meten van en rapporteren over de duurzaamheidsprestaties.
Het proces van verzamelen, verwerken en beheren van duurzaamheidsgegevens blijkt zich bij veel ondernemingen nog in een ontwikkelingsfase te bevinden. Zo zijn bedrijven soms nog vaag over de wetenschappelijke grondslag van hun doelen.
Zoals al wordt verwoord in de titel van het rapport, moedigt de AFM bedrijven aan om openlijk te vertellen wat ze doen om bij te dragen aan de samenleving en om te handelen naar de doelen die in het Akkoord van Parijs zijn gesteld. Ze worden bovendien opgeroepen om óók transparant te zijn in de stappen die ze nog moeten zetten in het verbeteren van de datakwaliteit.
De AFM wijst erop dat bedrijven vaak te weinig onderscheid maken in de soorten broeikasgassen die ze uitstoten en hoe deze kunnen worden teruggedrongen. Zo zet de toezichthouder vraagtekens bij de integriteit en kwaliteit van sommige vrijwillige carbon credits (emissierechten).
Tegelijkertijd doet de AFM aanbevelingen over projecten en datakwaliteit en biedt het een self-assessment voor bedrijven om de eigen compliance te evalueren.
Volgens de AFM ligt de bal bij de politiek om beleid te ontwikkelen dat de toezichthouder in staat stelt om de communicatie van bedrijven beter te reguleren. “Als AFM hopen wij op bestuursrechtelijke bevoegdheden om naleving zeker te stellen,” stelt Laura van Geest, bestuursvoorzitter van de AFM.
“Op dit moment kent de AFM slechts beperkte (want privaatrechtelijke) mogelijkheden bij jaarverslagen”, legt ze uit. “Niet per se handig mochten partijen toch kwaadwillig blijken.”