Meer dan een derde (35%) van de jongeren die afgelopen jaar betalingsproblemen had, heeft geen hulp gezocht om toch aan hun betaalverplichtingen te voldoen.
Dat blijkt uit onderzoek van incasso- en gerechtsdeurwaardersorganisatie Flanderijn onder 1.034 jongeren tussen 18 en 30 jaar, 421 van hen hadden ook betalingsproblemen.
Dat er werd afgezien van hulp, komt voornamelijk omdat 57% van de ondervraagden denkt geen hulp nodig te hebben. Ook het niet om hulp willen vragen werd door maar liefst een derde (33%) genoemd.
Een gevoel van schaamte voor het hebben van schulden en het niet durven vragen van hulp spelen een minder grote rol: respectievelijk 16 en 9 procent zegt om deze redenen geen hulp te hebben gevraagd. Dat is opvallend, omdat 78% van de jongeren zegt zich wel te (zullen) schamen wanneer zij rekeningen niet kunnen betalen.
Geen weet
Jongeren die wél hulp in de arm hebben genomen, klopten voornamelijk aan hij ouders (50%), familie (15%) en vrienden (9%). Gespecialiseerde instanties zoals een budgetcoach (2%) en schuldhulpverlening (1%) blijken juist minder populair.
Dat jongeren niet bij deze instanties aankloppen, komt volgens de onderzoekers mogelijk doordat zij niet weten dat ze bestaan. 43% van alle ondervraagde jongeren zegt namelijk geen idee te hebben waar hulp te zoeken wanneer het niet lukt om rekeningen te betalen.
Wantrouwen
Daarnaast komt uit het onderzoek naar voren dat jongeren wantrouwend zijn jegens deze gespecialiseerde organisaties. Zo stelt 37% geen vertrouwen erin te hebben dat instanties, die zeggen dat ze hulp bieden bij schulden, hen uiteindelijk echt verder kan helpen. 39% denkt zelfs dat het zoeken van hulp bij bijvoorbeeld gemeentes en banken ook nadelige gevolgen zou hebben, zoals geblokkeerde rekeningen of stopgezette abonnementen.
“We zien een toename in het aantal jongeren met schulden”, legt Michel van Leeuwen (directeur en gerechtsdeurwaarder bij Flanderijn) uit. “Maar we zien tegelijkertijd dat de vraag naar kwalitatieve hulp niet toeneemt. Bij betalingsproblemen is het goed om de omgeving in te lichten, maar men moet niet blindvaren op hun hulp: zij missen de expertise.”
Er komen volgens Van Leeuwen de laatste tijd ontzettend veel initiatieven van de grond om de jongeren de hulp te bieden die zij nodig hebben, “het is nu aan de jongeren zelf om ook daadwerkelijk in actie te komen.”
“En ze hoeven niet bang te zijn voor een preek: niemand is erop uit om hen zich nog slechter te laten voelen, men wil juist helpen”, aldus Van Leeuwen.