GRC: Gedrag als strategisch stuurmiddel voor betere resultaten
GRC (Governance, Performance, Risk & Compliance) wordt vaak gezien als een technisch domein. Het gaat dan om structuren, risicoraamwerken, compliance beleid en rapportages. Maar organisaties die GRC reduceren tot cijfers en controles, missen de kern. Want GRC gaat niet alleen over regels, control en risico’s, maar over koers houden onder druk. En daar spelen keuzes, cultuur en gedrag de hoofdrol.
Strategie, risico, governance, integriteit en prestatie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Toch zien we in de praktijk dat die verbinding vaak stokt: de structuren zijn ingericht, maar gedrag blijft impliciet. Precies dáár ontstaat het gat tussen papier en praktijk.
Gedrag als stille kracht
Elke strategische ambitie brengt onzekerheden en dilemma’s met zich mee. De vraag is dan niet: staan de risico’s beschreven? Maar: hoe handelen we als het schuurt? Wat gebeurt er in de boardroom als snelheid botst met zorgvuldigheid? Hoe beslissen teams wanneer korte termijn winst wringt met lange termijn integriteit?
Het echte GRC-werk speelt zich af in dit spanningsveld. Daar waar strategie en risico samenkomen in gedrag. Dáár wordt duidelijk of een organisatie koersvast blijft, of afglijdt naar opportunisme.
Van structuur naar sturing
Een volwassen GRC-aanpak vraagt dat gedrag niet langer een impliciete factor blijft, maar expliciet onderdeel wordt van de sturing. Dat betekent:
- Gedrag als organisatiedoel
Benoem concreet welk gedrag past bij strategie en waarden. Maak zichtbaar hoe succes eruitziet in dagelijks handelen, niet alleen in financiële resultaten. - Gedrag als stuurinformatie
Gedrag moet net zo bespreekbaar en meetbaar zijn als cijfers. Hoe vaak worden risico’s besproken in teamoverleggen? Hoe consistent worden integriteit en prestatie gewogen in projectbesluiten? - Gedrag als leiderschapstaak
Leiderschap is de hefboom. Niet door meer controle, maar door ruimte te scheppen voor reflectie, kaders te geven voor keuzes en eigenaarschap te stimuleren.
Leiderschap: meer verhalenverteller dan statisticus
En juist hier ligt de sleutel. Want de meest effectieve leiders zijn niet de managers die de statistieken het best beheersen, maar de leiders die verhalen kunnen vertellen.
- Statistieken tonen wát er gebeurt, verhalen laten zien waarom dat ertoe doet.
- Een verhaal kan abstracte risico’s tastbaar maken en strategie verbinden met waarden.
- Via storytelling wordt gedrag betekenisvol: het maakt zichtbaar hoe cultuur, keuzes en prestaties elkaar versterken of verzwakken.
Waar de statisticus vooral terugblikt, schept de storyteller context, richting en houvast. En dat is precies wat mensen nodig hebben in een wereld van onzekerheid en druk.
G(P)RC krijgt betekenis wanneer het leiders verhalen gebruiken om gedrag en strategie met elkaar te verbinden
Volwassen G(P)RC draait om meer dan naleving. Het gaat om de kwaliteit van besluitvorming, de kracht van cultuur en de wendbaarheid van mensen. Organisaties die dit begrijpen, sturen niet alleen op risk appetite of KPI’s, maar koppelen hun G(P)RC-doelen aan leiderschap, kwetsbaarheid, feedback en leerdoelen.
De toekomst van GRC vraagt om leiders die gedrag zien als het echte stuurmiddel. Die storytelling gebruiken om mensen mee te nemen in koers, waarden en risico’s. Niet als zachte bijzaak, maar als harde voorwaarde voor duurzame performance en het werkelijk in control zijn.
Een artikel van Remon Houweling, Managing Director bij Corporater.
