In de serie interviews over diversiteit en inclusiviteit die we tijdens deze Pride-maand deelden, vertelt Myron Brard, HR Business Partner bij de Volksbank, over jezelf kunnen zijn en gelijke kansen krijgen. “Het gaat veel verder dan geaardheid, of bijvoorbeeld etniciteit. Wat we nodig hebben is een open dialoog over de vele vooroordelen die we als mens nu eenmaal hebben”.
Myron, vier je zelf ook wel eens Pride?
“Zeker! In 2019 heb ik op de Volksbankboot meegevaren door de Amsterdamse grachten. Ik vind Pride een heel mooi initiatief. Ik ben zelf geen onderdeel van de community, maar ik zou mezelf eerder een trouwe supporter noemen."
"Als ik hoor van ál die mensen die daar wel deel van uitmaken, hoe speciaal het is om te vieren dat ze zichzelf kunnen zijn… Dat maakt voor mij wel duidelijk dat het ook echt nog nodig is. Er gaat niets boven het voelen van die energie en het zien dat iedereen de volledige vrijheid ervaart om zichzelf te zijn. Dat meevieren is echt bijzonder.”
Ik hoor emotie en overtuiging, waarom vind je dit onderwerp zo belangrijk?
“Ik vond laatst een formulier terug uit mijn basisschooltijd, met de bekende vraag 'Wat wil je later worden?'. Mijn antwoord was 'Mezelf'. Ik heb dat zelf ook altijd in veiligheid zo mogen ervaren, maar weet ook dat het allesbehalve vanzelfsprekend is. Je zult maar het gevoel hebben dat je niet mag zijn wie je bent."
"Dat bepaalt toch hoe je in het leven staat en naar de wereld kijkt. In mijn opvoeding ben ik ook altijd gestimuleerd om mezelf te zijn. Ik probeer nu zelf niet te veel te oordelen over wat een ander wel of niet ervaart. Dat gaat natuurlijk veel verder dan alleen geaardheid, maar het hoort er zeker bij.”
Hoe vind jij dat ‘we’ het doen in Nederland?
“Ik zie dat er de afgelopen jaren goede stappen zijn gezet op het gebied van diversiteit en inclusiviteit. Vergeleken met andere landen denk ik dat je hier grotendeels kan en mag zijn wie je bent."
"En toch… we prediken het, maar als het puntje bij het paaltje komt, lopen mensen nog vaak aan tegen het (voor)oordeel van de gevestigde orde in de maatschappij. Dat is in de praktijk bepalend voor de mate waarin mensen gelijk behandeld worden."
Die gevestigde orde, hoe krijgen we die in beweging?
“Met de gevestigde orde bedoel ik eigenlijk gewoon ‘wij’, jij en ik, de maatschappij in brede zin. Met z’n allen moeten we zorgen dat we de kloof overbruggen tussen het zéggen en het laten vóelen dat we mensen gelijk behandelen."
"De intentie is er volgens mij in de volle breedte, maar de kloof ook. En die heeft naar mijn overtuiging te maken met allerlei vooroordelen die we als mens met ons meedragen door de mix van onze achtergrond, cultuur, opvoeding, sociale omgeving etc. Iedereen heeft ze nu eenmaal, ik ook."
"Zeggen dat je helemaal geen vooroordelen hebt, kán eigenlijk niet. Hoe goed van wil en openminded je ook bent. Wat we nodig hebben is een open dialoog over deze blinde vlek. Want door die vooroordelen heeft überhaupt niet altijd iedereen in eenzelfde situatie gelijke kansen. Als we ons daar niet bewust van zijn, kunnen we er ook niet op acteren en er iets aan doen.”
Merk je dat collega’s van de Volksbank zichzelf kunnen zijn?
"In ons medewerkersonderzoek vragen we collega’s of ze zich thuis voelen bij de Volksbank. En ook of ze ervaren dat we mensen gelijk behandelen en gelijke kansen geven. Je mag bij ons zijn wie je bent en we zijn een bank waar veel collega’s zich thuisvoelen, maar écht gelijke behandeling en gelijke kansen?"
"Die score kan nog wel omhoog. Daarom is het in mijn ogen belangrijk om te starten bij het gesprek over onze blinde vlekken. Om echt te luisteren en je te verplaatsen in elkaars perspectieven. Als dat goed zit, komt ‘jezelf zijn’ denk ik vanzelf.”