Boete voor ING België om onoplettendheid in voorkomen witwassen
ING België heeft van de Belgische autoriteiten een boete van €350.000 gekregen wegens onvolkomenheden in een witwaszaak. De bank zou diverse grote transacties van een Russische klant hebben laten gebeuren in de periode van 2000 tot 2013, zonder dat aan de bel werd getrokken. Tot 2010 zou deze persoon de risicokwalificatie ‘laag’ hebben gehad.
Eens te meer wordt duidelijk hoe belangrijk het voor banken is om te investeren in compliance en ‘customer due diligence’ (CDD). De Belgische krant De Standaard publiceerde afgelopen weekend nieuws over sanctiebesluiten van de Belgische Nationale Bank. Daarin stond vermeld dat ‘een Belgische bank’ een boete van €350.000 heeft ontvangen vanwege inbreuk op de antiwitwaswetgeving. Tegenover de krant erkent ING België dat het om hen gaat.
2000-2013
De inbreuken hebben betrekking op de jaren tussen 2000 en 2013. Het onderzoek van de toezichthouder spitst zich toe op een Russische klant van ING België, die in die periode meerdere grote overschrijvingen deed. Er wordt onder meer gesproken over een transactie van €300.000 naar het emiraat Dubai. De Rus woonde bovendien niet in België, maar gewoon in Moskou. Die zaken bij elkaar opgeteld hadden volgens de toezichthouder voldoende reden moeten zijn om code rood af te geven. Dat gebeurde echter niet, tot 2010 had de Rus zelfs de risicoclassificatie ‘laag’, aldus de krant.
Hoe kwam ING de malversaties dan uiteindelijk op het spoor? Nadat de Rus in het vizier kwam van de Amerikaanse autoriteiten en hem op een zwarte lijst plaatsten. Kort nadien deed ING melding bij de toezichthouder van mogelijk witwassen. De onoplettendheid kost ING nu €350.000, wat in het niet valt bij de schikking die ING vorig jaar met het Nederlandse Openbaar Ministerie trof. Dat ging immers om een bedrag van €775 miljoen. Mede door goed medewerken en het ogenschijnlijk afwezig zijn van onrechtmatig behaalde economische voordelen valt de boete relatief laag uit.
Spoken uit het verleden
ING België geeft aan dat bovengenoemde zaak helemaal los staat van de zaak tussen ING en het Nederlandse OM. De zaak toont echter aan dat banken in zijn algemeenheid rekening moeten houden met zaken uit het verleden, die soms pas vele jaren later naar boven komen, inclusief boetes en reputatieverlies. Het heeft soms wat weg van sporters die jaren na een topprestatie na hernieuwde urine- en bloedcontroles alsnog positief bevonden worden op middelen die toen nog niet bekend waren. Het is ook niet voor niets dat de banken vol inzetten op meer CDD-personeel, al zijn die niet rijk gezaaid.
