Verduurzaming van de vastgoedsector, Van Lanschot Kempen wijst de weg
Van Lanschot Kempen wil de vastgoedsector – de grootste veroorzaker van de wereldwijde CO2-uitstoot – stimuleren om hun ambities naar netto-nul te versnellen. De wealth manager concludeert op basis van eigen onderzoek dat 'real assets' verantwoordelijk zijn voor de uitstoot van ten minste 60% van de broeikasgassen. Desondanks heeft slechts 10% van de beursgenoteerde vastgoedondernemingen volledige doelstellingen geformuleerd voor het bereiken van een netto-nul-uitstoot voor 2050.
Het Real Assets-team van Van Lanschot Kempen heeft wereldwijd vastgoedbedrijven geanalyseerd om te beoordelen hoeveel voortgang de sector boekt met het realiseren van de Parijsdoelstellingen. Het onderzoek omvat 92% van de totale marktkapitalisatie van de beursgenoteerde vastgoedmarkt (goed voor een waarde van $2 biljoen aan vastgoed).
Tijdens de analyse is het ‘environmental pathway’ gemeten en is een grondige analyse gemaakt van de duurzaamheids- en jaarverslagen van de ondernemingen over het jaar 2021, waarbij is gekeken naar de stappen die ze moeten nemen om in 2050 op een uitstoot van netto nul uit te komen.
Slechts 10% ‘deugt’
Uit het onderzoek komt naar voren dat slechts 10% van de beursgenoteerde ondernemingen niet alleen heeft verklaard in 2050 netto neutraal te willen zijn voor alle materiële uitstoot van broeikasgassen, maar ook de doelstellingen extern laat verifiëren. Volgens de onderzoekers van Van Lanschot Kempen is dit de complete aanpak waar elke onderneming naar zou moeten streven.
De overige ondernemingen zitten of nog in de onderzoekende fase (60%); of hebben enkel een verklaring gegeven te willen voldoen aan de doelstellingen van het Klimaatakkoord zonder daarbij concreet te worden (13%); of zijn slechts deels bezig met het terugdringen van hun CO2-uitstoot (17%).
“Uit onze cijfers en dialogen die we voeren met de sector, blijkt dat de vastgoedsector nog een lange weg te gaan heeft’, legt Van Lanschot Kempen-Chief Sustainability Officer Lars Dijkstra uit. “Driekwart van de beursgenoteerde vastgoedondernemingen heeft wel een soort van strategie voor decarbonisatie of het terugdringen van klimaatverandering, maar als je iets verder kijkt zie je dat die plannen weinig gedetailleerd zijn en eerder resultaten moeten gaan opleveren.”
Dijkstra benadrukt dat het formuleren van doelstellingen voor de uitstoot van broeikasgassen – en het meten van de voortgang – cruciaal is voor bedrijven die de CO2-uitstoot moeten terugdringen, maar dat dit alleen zinvol is als de cijfers volledig zijn.
Scope 1-3
Volgens de Chief Sustainability Officer is de extern-geverifieerde meting van de Scope 1-3 uitstoot de beste manier waarop een onderneming een correct beeld kan krijgen van de milieu-impact en zodoende inzicht kan krijgen in de benodigde aanpassingen.
Scope 1 betreft de directe uitstoot van een gebouw (bijvoorbeeld elektriciteit of verwarming), Scope 2 omvat de indirecte uitstoot (bijvoorbeeld de opwekking van elektriciteit) en Scope 3 betreft alle overige indirecte uitstoot (met inbegrip van de CO2 die wordt uitgestoten binnen de toeleveringsketen).
De wealth manager legt uit dat met name Scope 3 belangrijk is binnen de vastgoedsector, omdat het hierbij onder meer gaat om de uitstoot die tot stand komt tijdens de bouw, het onderhoud en het slopen van een gebouw. Hoewel de meeste uitstoot binnen de derde scope valt, past volgens Van Lanschot Kempen slechts 15% van de ondernemingen een uitgebreide aanpak toe, waarbij alle uitstoot van Scope 1 tot en met 3 extern wordt geverifieerd.
Knelpunt
Volgens de onderzoekers vormt de beperkte betrokkenheid van het bestuur omtrent klimaatdoelstellingen een knelpunt in de verduurzaming van de sector. Uit het rapport blijkt namelijk dat bij 80% van de ondernemingen niet op bestuurdersniveau wordt toegezien op het behalen van doelstellingen omtrent de uitstoot van broeikasgassen.
Daarnaast komt het zelden voor dat het behalen van emissiedoelen tot uiting komt in de beloning van bestuurders. Bij slechts 7% van de onderzochte vastgoedondernemingen worden de jaarlijkse bonussen mede bepaald door het al dan niet halen van de doelen voor de broeikasgas-uitstoot.
Wel beschikt 56% van de ondernemingen over een bestuurder die rechtstreeks verantwoordelijk is voor de duurzaamheidsstrategie van het bedrijf. .
Van Lanschot Kempen benadrukt tot slot de noodzaak voor meer transparantie en vooruitgang op het gebied van duurzaamheid. Als investment manager ziet Van Lanschot Kempen een rol voor zichzelf weggelegd in de verbetering van dit proces.
“Dit onderzoek en onze eigen data-infrastructuur zorgen voor uitvoerige inzichten die onze dialoog met deze ondernemingen ondersteunen. Daar waar dit toepasselijk is streven we naar, en staan we open voor, samenwerking met andere beleggers om dialoog extra kracht bij te zetten”, aldus Van Lanschot Kempen.
