‘Eerst begrijpen, dan begrepen worden’: Lieke Hölscher over inclusiviteit bij Rabobank
Een cultuur waarin iedereen volledig zichzelf kan zijn – dat is waar Lieke Hölscher zich iedere dag hard voor maakt bij Rabobank. De aanpak is niet onopgemerkt gebleven; Hölscher sleepte er zelfs een nominatie voor de Young Talent Awards mee in de wacht. We spraken haar over haar motivatie, leiderschapsvisie én inzet voor inclusie.
“Supertrots” was Lieke Hölscher toen ze hoorde dat ze genomineerd was voor de Young Talent Award. “Het was natuurlijk een enorme eer. Ik voelde me gezien door de organisatie, en dat geeft natuurlijk ontzettend veel vertrouwen.”
De Young Talent Award is een aanmoedigingsprijs voor ambitieuze jonge vrouwelijke professionals, bedoeld om ze een zetje in de rug te geven naar de top van het bedrijfsleven. De jury van Topvrouw van het jaar – de organisatie achter de awards – selecteerde in totaal 27 kandidaten, waarvan Hölscher er dus één was.
Een nominatie die ze te danken had aan het feit dat ze op jonge leeftijd leidinggeeft aan een groot team, dit combineert met het moederschap, een verschil maakt in een relatief nieuw vakgebied (AI) en bovenal een inclusieve cultuur binnen haar teams heeft weten neer te zetten.
In haar rol als Area Lead Transactiemonitoring Detection draagt Hölscher de verantwoordelijkheid voor het monitoren van alle transacties bij Rabobank. Samen met haar team van tweehonderd data- en techexperts ontwikkelt ze AI-modellen die helpen bij het opsporen van witwaspraktijken en financiering van terrorisme.
Een bijzonder detail is dat Rabobank zelf haar naar voren schoof voor de erkenning. Dat heeft haar diep geraakt, want erkenning – of juist het ontbreken daarvan – is al sinds haar jeugd een belangrijk thema in haar leven.
Een meisje met jongenseigenschappen
Toen ze nog een meisje was, voelde Hölscher zich niet altijd gewaardeerd. “Ik speelde het liefst Zorro of een ridder”, vertelt ze. “Ik had een grote mond, ging graag discussies aan en vond het leuk om ergens voor te vechten – karaktertrekken die volgens de norm bij jongens horen, niét bij meisjes.”
“Daardoor vond ik het als kind lastig om trots te zijn op wie ik was”, legt ze uit. “Ik wilde vroeger dan ook altijd een jongetje zijn, omdat ik dacht dat dat de enige manier was om echt gewaardeerd en erkend te worden om wie ik was.”
Dat thema loopt als een rode draad door haar leven. “Ook tijdens mijn studentenperiode was ik heel bewust bezig met de vraag wie ik was en wie ik wilde zijn. Ik wilde gewaardeerd worden en dacht dat ik daarvoor lief, bescheiden, zorgzaam en niet te bijdehand mocht zijn – eigenschappen die eigenlijk helemaal niet bij me pasten, maar waar ik me wél naar probeerde te vormen.”
“Het is zinloos om je anders voor te doen dan je bent.”
Zo ook aan het begin van haar loopbaan, tijdens een sollicitatiegesprek voor een studentenbaan. “Toen me werd gevraagd waar ik goed in was, liep ik helemaal vast. De dingen waar ik écht goed in was, pasten namelijk totaal niet bij het beeld dat ik van mezelf had gecreëerd.”
Ze werd niet aangenomen, maar het moment vormde wel een belangrijk keerpunt in haar leven. “Ik besefte dat ik op deze manier niet verder kon en dat het zinloos is om je anders voor te doen dan je bent. Niemand komt zo tot zijn recht. Vanaf dat moment besloot ik weer trouw te zijn aan wie ik werkelijk ben.”
Rolmodel
Die ervaringen inspireren haar tot op de dag van vandaag. “Ze hebben mij doen inzien hoe belangrijk het is dat mensen zich gezien en begrepen voelen. Niemand is hetzelfde, daar moeten we ook helemaal niet naar streven. Het gaat erom dat we elkaars persoonlijke eigenschappen erkennen én waarderen.”
Deze visie op cultuur is iets waar Hölscher zich elke dag weer hard voor maakt – én die dus uiteindelijk heeft geleid tot haar nominatie voor de Young Talent Award. “Waar ik vroeger vooral met mijn eigen carrière bezig was, ben ik me nu veel bewuster van mijn voorbeeldfunctie. Die zichtbaarheid is nodig om anderen te kunnen inspireren en ondersteunen.”
Ze zet zich sinds haar nominatie dan ook actief in als rolmodel, onder meer door het thema inclusie zowel binnen als buiten de organisatie onder de aandacht te brengen.
“Hoe vaker mensen het zien, hoe normaler het wordt en hoe meer het geaccepteerd raakt.”
“Mijn boodschap is altijd dat je moet vertrouwen op je eigen kracht en je niet moet laten leiden door wie anderen vinden dat je zou moeten zijn. Blijf trouw aan jezelf en waar je goed in bent. Dat geldt niet alleen voor jezelf, maar ook voor de manier waarop je naar anderen kijkt: probeer eerst te begrijpen, daarna pas begrepen te worden.”
Ze ziet dat anderen hier inspiratie uithalen. “Zo besloot een collega van mijn afdeling, Jeevitha Vignesh, ook haar eigen verhaal te delen. Dat werd uiteindelijk bekroond met een Women’s Visibility Award in de categorie ‘The one who broke the rules’.”
Hölscher gelooft daarbij sterk in het principe ‘you can’t be what you can’t see’. “Het is belangrijk om zichtbaar te zijn, niet alleen voor mensen die zich in jou herkennen, maar juist ook voor anderen. Voor velen is het bijvoorbeeld bijzonder om iemand zoals ik op deze positie in een mannenwereld te zien. Maar hoe vaker mensen het zien, hoe normaler het wordt en hoe meer het geaccepteerd raakt.”
Een perfecte match
Dat Hölscher bij Rabobank terechtkwam is allesbehalve toeval. “Zo’n vijf jaar geleden solliciteerde ik bij meerdere banken, maar het waren juist de sfeer en cultuur bij Rabobank die mij meteen aanspraken.”
Het bleek een goede match. “Niet alleen omdat Rabobank en ik veel kernwaarden delen, maar vooral omdat cultuur als geheel binnen de organisatie echt expliciet wordt gemaakt. Het wordt niet alleen benoemd en besproken, maar – en dat is nog veel belangrijker – het wordt ook echt gevoeld.”
“Ik ervaar dat nog steeds elke dag. Veel van mijn collega’s in vergelijkbare leidinggevende functies zijn oudere mannen, maar toch heb ik deze kans gekregen. Diversiteit draait bij Rabobank niet alleen om afkomst of geslacht, maar bijvoorbeeld ook om leeftijd. Ik leer ontzettend veel van hen, en zij weer van mij. Niet alleen omdat we verschillend denken en doen, maar vooral omdat we elkaar respecteren in hoe we zijn.”
“Rabobank is niet alleen een great place to work, maar ook een great place to be.”
Hölscher benadrukt daarbij dat ze géén uitzondering is. “Rabobank heeft relatief veel vrouwen op sleutelposities. Op mijn eigen afdeling is de verhouding zelfs 50%. Bovendien zijn er binnen ons team 25 verschillende culturele achtergronden vertegenwoordigd.”
“Tegelijkertijd is het personeelsverloop opvallend laag, zeker voor de techsector”, legt ze uit. “Voor onze afdeling geldt niet alleen dat Rabobank een great place to work is, maar ook een great place to be. Ik ben enorm trots op wat Rabobank daarin heeft bereikt.”
Het goede voorbeeld
Dat al die verschillende culturen en persoonlijkheden elkaar versterken, bewijst Hölscher elke dag. “We presteren goed en de afdeling is de afgelopen jaren behoorlijk gegroeid. Dat heb ik natuurlijk grotendeels aan mijn team te danken, maar als leider ben ik wel verantwoordelijk voor het creëren van een omgeving waarin iedereen optimaal kan presteren.”
Volgens Hölscher is het daarom essentieel om zelf het goede voorbeeld te geven, zeker als het gaat om inclusie. “De cultuur die je wilt neerzetten, moet je zelf ook echt voelen en uitdragen. Doe je dat niet, dan merkt je team dat direct.”
Dat zie je bijvoorbeeld terug in het aannamebeleid van haar afdeling. “Het is makkelijk om mensen aan te nemen die op jezelf lijken – dat deed ik in het begin ook. Maar juist van collega’s die totaal anders zijn dan ik heb ik het meest geleerd.”
“Het belang van het team staat altijd voorop.”
“Ze denken anders, brengen nieuwe perspectieven en komen met argumenten waar ik zelf niet aan zou denken”, schetst ze. “Zo leer je als team én als persoon om op een veelzijdige manier naar problemen te kijken. Tijdens sollicitaties letten we daarom bewust niet alleen op vaardigheden, maar ook op het type persoon dat we zoeken.”
Daarnaast ziet Hölscher het als haar taak om de cultuur te bewaken. “We hanteren bijvoorbeeld de regel: ‘We maximise the value we deliver, but never at the cost of our team and it’s culture’. Met andere woorden: zelfs de beste developer moet vertrekken als hij of zij zich niet aan de kernwaarden houdt. Het belang van het team staat altijd voorop. Dat vraagt soms om moed als manager, want het betekent dat je soms afscheid moet nemen van mensen, hoe goed ze inhoudelijk ook zijn.”
Vanzelfsprekend
Hölscher zou het liefst zien dat het gesprek over inclusie op termijn overbodig wordt. “Voor mijn gevoel hoeven we er binnen onze organisatie nauwelijks over te praten, omdat de inclusieve cultuur er al is. Helaas is dat nog niet overal zo. En zolang dat het geval is, blijft het belangrijk om het onderwerp onder de aandacht te brengen.”
Om haar impact verder te vergroten, droomt Hölscher ervan om ooit CEO te worden van een groot Nederlands bedrijf. “Het liefst bij Rabobank natuurlijk, want het is echt een fantastisch bedrijf. Maar uiteindelijk wil ik vooral mijn rol als inspirerend voorbeeld verder uitbouwen. Mijn doel is om anderen te blijven motiveren, zodat we op een dag niet meer hoeven te praten over inclusie – omdat het dan vanzelfsprekend is geworden.”
