Hoe stel je als CDD'er een sterk algemeen klantbeeld op?
Als CDD/KYC-analist is het soms lastig om uit te leggen wat mijn werk precies inhoudt aan familie en vrienden. Als je online kijkt naar vacatureteksten, zie je vaak de omschrijving "Sherlock Holmes" en het actief bestrijden van witwassen en terrorismefinanciering. Zelf noem ik het gekscherend wel eens dat ik professioneel Google-laar ben. Om het toch wat inzichtelijker te maken, ga ik jullie proberen mee te nemen in wat wij in het werk zouden kunnen tegenkomen.
Ik maak hierbij gebruik van het onderzoek dat de journalisten van Omroep West en de NOS hebben gedaan naar de bruidswinkel in Tarwekamp. Het initiële onderzoek van Omroep West naar de bruidswinkel ligt in lijn met hoe CDD-analisten ook hun onderzoek zouden beginnen, voordat er contact wordt opgenomen met een klant.
Daarnaast laten vervolgartikelen zien waarom het van belang is om met de desbetreffende klant in gesprek te gaan met betrekking tot de gevonden feiten. Zaken kunnen nu eenmaal anders liggen dan men in het begin voor ogen had.
Media als startpunt van onderzoek
Een reden voor een financiële instelling om een CDD-onderzoek op te starten naar een bestaande klant kunnen (negatieve) berichten zijn in de media. Er wordt dan een afweging gemaakt in hoeverre eventueel de afgenomen producten gebruikt kunnen zijn bij de negatieve media-aandacht en/of dit eventuele reputatieschade zou kunnen opleveren voor de financiële instelling.
Ook zijn financiële instelling verplicht om ongebruikelijke transacties te melden bij de FIU. Om dit te kunnen vaststellen, proberen we als CDD-analist als eerste een algemeen klantbeeld vast te stellen waaruit we deze afweging kunnen maken. Hierbij maken we veel gebruik van openbare bronnen, zoals de Kamer van Koophandel, de website van de klant, Google, Google Maps, het Kadasterregister, etc.
De rol van de Kamer van Koophandel
Eén van de eerste checks die we doen, is de Kamer van Koophandel. We doen hier de check of het bedrijf officieel is ingeschreven en kunnen daar de informatie uit halen, zoals de directeuren, het geregistreerde adres en/of post/bezoekadres, de SBI-code en eventueel wie de aandeelhouder(s) van het bedrijf is/zijn. We kunnen hierbij ook kijken naar KvK-uittreksels uit het verleden en of hier bijzonderheden in te zien zijn.
Als je kijkt naar het onderzoek naar de bruidswinkel in Tarwekamp, zijn er een aantal opvallendheden te vinden in de KvK-uittreksels. Omroep West had hierbij de volgende zaken gevonden over de bruidswinkel: Het bedrijf heet Aliyahs Styling, maar niemand op dat moment betrokken heet Aliyah.
Kijkend naar oudere KvK-uittreksels, is te zien dat het bedrijf in 2018 is opgericht en sinds 2018 meerdere keren is verhuisd, en bij elke verhuizing is het uitgeschreven om daarna weer in te schrijven met een nieuwe eigenaar. Het veel en snel wisselen van eigenaren is een potentiële red flag. Het kan een indicatie zijn dat het bedrijf gebruikt wordt voor witwassen.
Daarnaast kijken we naar de website van de klant. Van een bruidswinkel verwacht je dat deze een website heeft met o.a. een gedeelte van de inventaris of in ieder geval een beschrijving van de inventaris, openingstijden en contactgegevens. De checks die we vaak doen, zijn kijken of de website af is, of je kunt doorklikken op de website en voor extra achtergrondinformatie.
Vaak is er bijvoorbeeld een korte bio te vinden over hoe het bedrijf ooit begon en/of de eigenaar. Omroep West had hierbij ook de sociale media bekeken van de bruidswinkel en vond o.a. dat ze voornamelijk gevolgd werden door bots en weinig echte likes kregen op de posts die ze plaatsten. Daarnaast zijn de jurken en foto’s via Google Image Search direct terug te vinden op AliExpress.
Google Maps en locatiechecks
Google Maps gebruiken we vaak om te kijken waar een bedrijf gevestigd is. Is het o.a. logisch dat een bedrijf op de desbetreffende locatie zit? Stel je verwacht een bruidswinkel en via Google Maps kom je uit bij een gewoon rijtjeshuis. Dit zou meteen vraagtekens opleveren. In dit geval zijn ze altijd, volgens Omroep West, op bedrijventerreinen en/of in winkelgebieden gevestigd geweest, wat binnen je verwachtingspatroon valt.
Als ze het pand huren, kan het interessant zijn om te weten wie de eigenaar van het pand is. Als verhuurder ben je verantwoordelijk voor wat er gebeurt in het pand, en dus ook verantwoordelijk mocht er uiteindelijk een wietplantage/drugs-lab in gevonden worden.
Een voorbeeld hiervan is afgelopen jaar in Berkel en Rodenrijs, waar een schuur is uitgebrand die door de eigenaar werd verhuurd en waar een drugslab bleek te zitten. In de media vertelde de verhuurder dat hij niet precies wist aan wie hij verhuurde en wat er zich afspeelde.
Als verhuurder moet je kunnen aantonen dat je er alles aan gedaan hebt om het potentiële risico te mitigeren. Deze documentatie vragen we dan eventueel op, mocht blijken dat de verhuurder ook een klant is bij de financiële dienstverlener. Het betreft dan een separaat onderzoek.
De vragen aan de klant
Door te kijken naar deze informatie kunnen we beginnen met het vormen van een algemeen klantbeeld en de vragen richting de klant op te stellen. In het geval van de bruidswinkel in Tarwekamp zouden we willen weten o.a. de reden dat het bedrijf zoveel van eigenaar is gewisseld en de verschillende verhuizingen, wat het precieze verdienmodel van de klant is, maar ook vragen we algemene documentatie op, zoals jaarcijfers.
Uit opvolging vanuit de journalistiek en later ook bevestigd door de politie, bleek de explosie niets te maken te hebben met eventuele criminele gedragingen, maar lag het in de relationele sfeer van de eigenaresse. Hieruit blijkt maar weer dat het in deze gevallen van belang is om het hoor-wederhoor-gesprek aan te gaan met de klant. Uiteindelijk is het vaak een stuk onschuldiger dan het in eerste instantie lijkt.
Een blog van Eveline van 't Hart (Senior CDD Analist bij Loyal Interim).
